Η Βραζιλία είχε ταξιδέψει στα γήπεδα της Σουηδίας ως ένα από τα φαβορί (όπως πάντα) για την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ουσιαστικά η χώρα είχε συνέλθει από το σοκ του δικού της κυπέλλου που είχε χάσει στο σπίτι της από την Ουρουγουάη, το 1950 (είχαν άλλωστε πετάξει και τις... γρουσούζικες άσπρες φανέλες που είχαν φορέσει τότε οι παίκτες στο ματς που είχε τον χαρακτήρα τελικού) αλλά όλοι κρατούσαν χαμηλούς τόνους.Η πορεία στον όμιλο δεν είχε εμπόδια (με εξαίρεση το 0-0 με την Αγγλία) ενώ στον ημιτελικό και στον τελικό τόσο η Γαλλία όσο και η Σουηδία δέχτηκαν από πέντε γκολ! Ο πρώτος θρίαμβος της "Σελεσαο" ήταν γεγονός και για πολλούς το κρίσιμο παιχνίδι που έκρινε την μετέπειτα πορεία των Νοτιοαμερικάνων ήταν ο προημιτελικός με την Ουαλία. Είχε συμπληρωθεί ήδη μια ώρα αγώνα και στο αποτέλεσμα ήταν στο 0-0 με τα…φαντάσματα να αρχίσουν να πλανώνται πάνω από το "Ούλεβι" του Γκέτεμποργκ.
Ένας πιτσιρικάς που δεν είχε κλείσει ακόμα τα 18 χρόνια, δέχτηκε στο 66’ μια μπαλιά. Έκανε άψογο κοντρόλ, πέρασε την μπάλα πάνω από τον αποσβολωμένο Ουαλό αμυντικό και "εκτέλεσε" τον Τζάκ Κέσλεϊ δίνοντας στη Βραζιλία τη νίκη πρόκριση.
Ο νεαρός της Σάντος δεν ήταν άλλο από τον Πελέ, ο οποίος λίγους μήνες πριν όταν είχε επιλεχθεί από τον ομοσπονδιακό τεχνικό Βιθέντε Φέολα δεν είχε καν... φανέλα. Ο μεγάλος αυτός προπονητής, που έβλεπε όλους τους παίκτες το ίδιο, έβαλε τα νούμερα σε κληρωτίδα και ο μικρός ήταν τυχερός καθώς πέτυχε το "10" προς απογοήτευση αρκετών συμπαικτών του, που επίσης το ήθελαν. Όπως μπορεί να καταλάβει εύκολα κανείς, από τότε δεν το... ξανάβγαλε και καθιερώθηκε ως το μεγαλύτερο "Δεκάρι" του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Στο παιχνίδι με τη Σοβιετική Ένωση, που έκρινε και την πρώτη θέση του ομίλου στην πρώτη φάση (η Βραζιλία νίκησε με 2-0 με δύο γκολ του Βαβά) ο Πελέ έφαγε πολλές κλωτσιές (δεν υπήρχαν φυσικά κάρτες) σε σημείο που μόλις τελείωσε το παιχνίδι, σχεδόν τον είχαν πιάσει τα κλάματα από την απογοήτευση αφού δεν είχε καταφέρει να κάνει καν αισθητή την παρουσία του.
"Κόουτς θα φύγω, θα γυρίσω στη Βραζιλία, αφού δεν μπορώ να προσφέρω στην ομάδα", είπε ο νεαρός στον Φέολα, αλλά ο αρχηγός της αποστολής, Πάουλο Μασάδο, προσπάθησε να τον μεταπείσει. Ο νεαρός ήταν ανένδοτος, αλλά ο μασέρ της ομάδας Μάριο Αμέρικο, που ήταν ο άνθρωπος που λάτρευαν όλοι, τον έπιασε και τον έπεισε να αλλάξει γνώμη.
Στον τελικό με τη Σουηδία πέτυχε δύο γκολ, "κλείνοντας" μάλιστα με το δεύτερο το παιχνίδι (δεν έγινε καν σέντρα) και στη συνέχεια ξέσπασε σε λυγμούς στην αγκαλιά του πιο ψύχραιμου Βραζιλιάνου τερματοφύλακα, του Γκίλμαρ. Ο Αμέρικο την ίδια στιγμή είχε νέα αποστολή και με βουτιά που θα ζήλευε κάθε τερματοφύλακας μπλόκαρε τον Γάλλο ρέφερι Μόρις Γκίγκ και του απέσπασε τη μπάλα του τελικού. Ήταν το καλύτερο ενθύμιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου